نگاه نقادانه: تصاویر اصفهان در محاصره خشکسالی

تصاویر اصفهان در محاصره خشکسالی 15مهر-93

تصاویر روستای فراموش شده 15مهر-93

http://negahnaghadane.blogspot.com/2014/10/blog-post_40.html

سرانجام ادامه ی سیاست اقتصاد جهادی-مقاومتی - خودکفایی خامنه ای که در دفاع از برنامه ی هسته ای است فاجعه بار می باشد .زیراکه گذشته از دستآورد بحران اقتصادی و رشد تورم وگرانی وفقروبیکاری و فرارمغزها که بهمراه داشته است . از سوی دیگر بدلیل عدم اجرای مدیریت برنامه ریزی به ویژه در زمینه ی آب منتهی به تصاویر اسفبار ضمیمه شده در اصفهان و یک روستای خالی از سکنه و فراموش شده در اطراف تهران است . چون موازی خشک شدن دریاچه ی ارومیه ، زاینده رود وگاو خونی اصفهان هم خشک شده است .درنتیجه برخی روستاهای مجاور زاینده رود هم خالی از سکنه وزمین های کشاورزی رها شده است در صورتیکه برخی زمین ها چندبار زیر کشت کشاورزی می رفتند . حال بماند که آسیب رسانی به محیط زیست جای خود دارد.

بگذریم وقتی یک آخوند گمنام منبری روضه خوان رهبر بلاعوض یک کشور بزرگ تاریخی – باستانی شده باشد که از دانش علم وکشورداری و اقتصاد وتوسعه و پیشرفت بی بهره است وچیزی نمی داند . درحالی که ادعای رهبریت جهان اسلام دارد . بنابراین معلوم است که نتیجه بهتر از این نمی شود که زاینده رود شهر معروف وتاریخی اصفهان همراه با گاو خونی این شهر خشک می شود .همسو بااین فاجعه ی محیط زیستی ترکش آلودگی هوا به اصفهان هم اصابت کرده است. همچنین خشک شدن زمین های کشاورزی یاکویرسازی ایران همراه با فقر وبیکاری وفرار مغزها از کشور هم همچنان ادامه دارد . عجیب اینکه این رهبر پوشالی بدون توجه به مشکلات اقتصادی کشورو بیکاری و بحران آبی و محیط زیستی اصرار بر افزایش جمعیت می کند .چون نیاز به ساندیس خوران گوشت دم گلوله ی توپ برای جنگ احتمالی دردفاع ازاهداف نظامی هسته ای پاسداران دارد .مهمتر اینکه عظمت کشور را نه دررشد علمی و اقتصادی و صنعتی و کشاورزی و افزایش تولید و خودکفایی اشتغال و رفاه وخدمات اجتماعی وبهداشت عمومی که درا فزایش جمعیت می داند.

استاندار وقت چهار محال بختیاری در دوره دوم سفر های استانی دست پیرزنی را گرفت تا از رییس جمهور طلب آب کند و گفت که بی آبی چهار محال حاصل تخصیص آب به اصفهان است. پس از این سفر بود که مدیریت یکپارچه حوزه زاینده رود منطقه ای شد و سرآغازی شد بر شدت گرفتن خشکسالی در اصفهان.کاهش شدید بارش های نسبت به میانگین ده ساله، اجرایی شدن پروژه های غیر کارشناسی انتقال آب و عدم توجه به قدیمیترین طومار سهمیه بندی آب (منسوب به شیخ بهایی) دست به دست هم دادند تا بحران کم آبی اصفهان هر لحظه جدی تر شود و اثرات غیر قابل جبرانی بر این استان بگذارد. آب شرب شهری در اصفهان هر روز با افت فشار و قطعی در مناطق مختلف شهر همراه است و آبیاری فضای سبز شهری یکی از معضلات جدی شهرداری شده که تنها به پساب تصفیه شده شهر وابسته است.

هرچه به سمت شرق اصفهان حرکت میکنیم روی دیگر سکه خشکسالی نمایانتر می شود. مردمی که خود را کشاورز می دانند و هر دوسال یکبار اگر آبی باشد می توانند زمین هایشان را زیر کشت ببرند. بیماری و ضعف به جان دام هایشان افتاده و زنبورهایشان جزء اولین جاندارانی بوده اند که از معرکه خشکسالی گریخته و کوچ کرده اند. اگر بتوانی اعتمادشان را جلب کنی برایت از فساد اجتماعی میگویند که حاصل از خشکسالی و بیکاری است و سخت گریبانشان را گرفته و معیشتشان را مختل کرده است.هنوز حوادث سال گذشته را که در پی انتقال آب به یزد رخ داد را از یاد نبرده اند و داغ آن اتفاقات هنوز بر چشمان کشاورزان هرند، اژیه و ورزنه نشسته است و اکثرشان به کارگری در شهرهای اطراف با دستمزد پایین رو آورده اند. می‌گویند در این یکسالی که گاوخونی خشک شده است و پساب تصفیه شده اصفهان تنها میتواند نیمی از مسیر تالاب را طی کند تعداد زیادی از ساکنان منطقه به سرطان مبتلا شده اند و به تعبیر خودشان «سونامی سرطان» در شهر ها و روستاهایشان به راه افتاده است. تعداد دشت های ممنوعه در شرق و جنوب شرقی اصفهان به علت برداشت بی رویه آب های زیر زمینی به قدری زیاد شده است که دیگر آب با کیفیت از چاهی بیرون نمی آید. در منطقه «فریدن» ترک های حاصل از فرونشست زمین به شهر رسیده و ستاد بحران استان چند خانه را تخلیه کرده است.شاید اگر شیخ بهایی دیگری بیاید بتواند با طوماری جدید مشکل مدیریت آب حوزه زاینده رود را حل کند و اصفهان را از این دوره خشکسالی نجات دهد.تصاویر زیر توسط حمیدرضا دستجردی ثبت و در خبرگزاری ایسنا منتشر شده‌اند
.
نمایی از تالاب خشک شده گاوخونی

نمایی از تالاب خشک شده گاوخونی

زمین های کشاورزی در روستای اسفنداران دیگر کشت نمی‌شوند.

دشت مهیار با اراضی مستعدی که دارد، یک قطب کشاورزی در استان اصفهان محسوب می شده و حالا با خشکسالی درگیر است.

روستای اقتخاریه از توابع شهرضا، براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن زیر سه خانوار بوده‌است و در حال حاضر به علت خشکسالی خالی از سکنه شده است.